پنجاه و یک سال پیش این هفته ، پلیس نیویورک یورش صبح زودهنگام را به مسافرخانه Stonewall ، یک نوار کوچک گرینویچ ویلت گرینویچ که با اعضای جامعه همجنسگرا محبوب بود ، آغاز کرد. این حمله باعث شورش های Stonewall گردید و به یک عامل کاتالیزور برای جنبش حقوق همجنسگرایان در ایالات متحده و سراسر جهان تبدیل گردید.

Marsha P. Johnson ، یک فعال آزادیخواه همجنسگرا و یک ملکه کشیده از خود ، یک مؤلفه از دهکده گرینویچ بود. زندگی برای نزدیک به سه دهه و یک شخصیت اصلی در بازگشت به پلیس علیه قیام استونوول بود. به منظور احترام به سهم خود در جنبش آزادسازی همجنسگرا ، گوگل روز سه شنبه Doodle خود را به جانسون به عنوان بخشی از جشن سنتی خود در ماه پراید اختصاص داد ، یک جشن سالانه از جامعه لزبین ، همجنسگرا ، دوجنسگرا ، ترانس ، کوئری و بین متقابل.

جانسون در سال 24 اوت 1945 در الیزابت ، نیوجرسی ، ملکوم میکلز جونیور به دنیا آمد. یک خانواده طبقه کارگر او از 5 سالگی شروع به پوشیدن لباس کرد اما به دلیل آزار و اذیت کودکان محلی به طور موقت متوقف گردید. پس از مورد تجاوز جنسی توسط پسری دیگر ، او به جای اینکه چیزی ممکن باگردید ممکن است فکر کند همجنسگرا بودن به عنوان “نوعی رویا” باگردید.

پس از فارغ التحصیلی از دبیرستان در سال 1963 ، جانسون با 15 دلار و یک کیف به نیویورک سیتی نقل مکان کرد. لباس ، سکونت در دهکده گرینویچ ، محله ای که محبوب جامعه همجنسگرا و لزبین است. در حدود این زمان ، او نام خود را به Marsha P. Johnson تغییر داد – او قبلاً می گفت كه P مخفف “بدون پرداخت آن بود”.

با وجود جمعیت زیاد همجنسگرا و همجنسگرا ، زندگی دشوار برای زندگی در خارج از جریان اصلی جنسی دشوار بود. میله ها مشروبات الکلی به افراد همجنسگرا ممنوع بودند ، و رقص هم جنس در ملاء عام غیرقانونی بود ، گرچه رقصیدن به دلیل بازپرداختهای نقدی هفتگی به پلیس مجاز به مسافرخانه در Stonewall بود ، اگرچه این حملات گاه به گاه اتفاق می افتد.

یکی از آن حملات اتفاق افتاد. درست بعد از نیمه شب در تاریخ 28 ژوئن 1969 ، در مسافرخانه Stonewall. جانسون شروع قیام را انکار کرد ، اما او پیشگام کسانی است که در برابر پلیس و آشفتگی های بعد از آن مقاومت کردند.

پس از آنكه مأموري با يك باتوم به لزبين روي سر خود حمله كرد ، جمعيت شروع به پرتاب بطري ، سنگ و اشياء ديگر به پليس كرد. دقایقی بعد یک شورش تمام عیار به وقوع پیوست ، در حالی که جمعیت سعی در واژگون کردن و آتش زدن اتومبیل های پلیس داشتند ، زیرا برخی از پلیس و موکب های بازداشت گردیده خود را برای محافظت در میله سد می کردند.

جمعیت در نهایت پراکنده گردیدند ، اما تنش بین پلیس و همجنسگرا جامعه همچنان بالا بود و به اعتراضات چند روزه دیگر منجر گردید ، برخی از آنها هزاران معترض را به خود جلب کردند. پس از آن ، چندین سازمان حقوق همجنسگرا تشکیل گردید ، از جمله جبهه آزادسازی همجنسگرا و اتحاد فعالین گی.

یک سال بعد ، در اولین سالگرد شورش های Stonewall ، هزاران نفر در نیویورک ، لس آنجلس و شیکاگو راهپیمایی کردند – اولین ده ها راهپیمایی گی پراید که به رویدادهای سالانه در شهرهای جهان تبدیل می شوند.

جانسون در ادامه با ACT UP و بنیانگذار جبهه آزادسازی همجنسگرایان و خیابان انقلابی ترانسپوریتس انقلابی ، به یک فعال ایدز تبدیل گردید تا به جوانان تراریخته در منهتن پایین کمک کند.

اما زندگی او پر از مشکلات بود. او غالباً بی خانمان بود و برای زنده ماندن به روسپیگری متوسل می گردید. وی پس از تحمل اولین سری از شکست در سال 1970 ، در بیمارستان های روانی و در خارج از بیمارستان بود.

جانسون در سال 1992 در سن 46 سالگی درگذشت. جسد وی در 6 ژوئیه در رودخانه هادسون شناور گردید و علت مرگ به سرعت به یک خودکشی منتهی گردید ، اگرچه بعداً به عنوان نامشخص طبقه بندی گردید. در سال 2012 ، وزارت پلیس نیویورک این پرونده را به عنوان یک قتل احتمالی دوباره بازگشایی کرد.

سه شنبه دودل توسط هنرمند میهمان مستقر در لس آنجلس ، راب گلیام ، نشان داده گردید ، كه می گوید به عنوان “شخص ترسو و رنگی” ، او به کارهای جانسون مدیون است.

“او كاتالیزور آزادی ما ، رانندگی بود. گلیمی به گوگل گفت: “نه به پشت جنبش که بسیاری از ما حق و آزادی را به ما داده است ، که قبلاً حتی نمی توانستیم از آنها آرزو کنیم.” “مارشا از طریق توانمندسازی شجاعت و امتناع از سکوت ، فضایی را در جامعه غربی ما ایجاد کرد.”

اله هارنس ، بنیانگذار و مدیر اجرایی یا موسسه Marsha P. Johnson ، می گوید که او به بینش و درخشش جانسون به عنوان راهنمایی برای ایجاد یک سازمان برای رفع نیازهای جنبش اعتماد دارد.

هارنز به CNET گفت: “مارشا در نخستین روزهای جنبش Gay Liberation” پیشگام بود. “او صحبت کرد و به جامعه خود انگیزه داد تا در برابر بی عدالتی و ظلم مبارزه کنند.

” امروز ، من هر روز به او یادآوری می کنم ، زیرا ما همچنان به اعتراض به ظلم و ستم پلیس و خشونت هایی که بطور خاص به زنان سیاه + ترنسگردیده معترض است ، ادامه می دهم. میراث باورنکردنی مارش زندگی می کند. امروز ، ما هنوز هم تأثیر عشق و کار او را می بینیم و احساس می کنیم. “