به‌ازای هر فردی که نتیجه‌ی آزمایش آنتی‌بادی‌های ویروس کرونای او مثبت بود، دو مورد وجود داشتند که دارای سلول‌های T اختصاصی بودند. این سلول‌ها، سلول‌های آلوده را شناسایی و تخریب می‌کنند. این وضعیت حتی در موارد کووید ۱۹ که نشانه‌های خفیف بیماری را داشتند یا بدون علامت بودند، نیز دیده می‌گردید. اما هنوز این موضوع مشخص نیست که آیا این سطح از ایمنی فقط از فرد محافظت می‌کند یا ممکن است مانع از این شود که او عفونت را به دیگران منتقل کند.

پژوهشگران موسسه‌ی کارولینسکا در سوئد، ۲۰۰ نفر را هم برای آنتی‌بادی‌ها و هم برای سلول‌های T مورد آزمایش قرار دادند. برخی از آن‌ها اهداکننده‌ی خون بودند درحالی‌که برخی دیگر از نخستین موارد عفونی در سوئد بودند که عمدتا از مناطق آلوده‌ای مانند شمال ایتالیا آمده بودند. این مساله می‌تواند به‌‌معنای آن باگردید که ممکن است نسبت‌به چیزی که آزمایش‌های آنتی‌بادی نشان می‌دهد، گروه بزرگ‌تری از مردم دارای قدری ایمنی دربرابر کووید ۱۹ باشند. این احتمال وجود دارد که آن افراد یک پاسخ آنتی‌بادی تدارک دیده باشند اما یا این پاسخ ناپدید گردیده باگردید یا با روش‌های فعلی آزمایش قابل تشخیص نباگردید. اگر این افراد برای بار دوم درمعرض ویروس قرار گیرند، این پاسخ باید از آن‌ها محافظت کند.

پروفسور دنی آلتمن از کالج سلطنتی لندن این مطالعه را به‌عنوان مطالعه‌‌ای قاطع، اثرگذار و کامل توصیف کرد و گفت به شواهدی که نشان می‌دهند آزمایش آنتی‌بادی به‌تنهایی سطح ایمنی جامعه را کم‌تر از حد برآورد می‌کند، می‌افزاید.

ایمنی جمعی

بنا به گفته‌ی مارکوس باگرت یکی از نویسندگان مطالعه: «این لزوما ما را به ایمنی جمعی نزدیک‌تر نمی‌کند. برای درک این موضوع که آیا این سلول‌های T، ایمنی استریل‌کننده فراهم می‌کنند یا نه، باید تجزیه‌و‌تحلیل‌های بیشتری انجام شود (یعنی اینکه آیا آن‌ها ویروس را کاملا مهار کرده یا اینکه ممکن است فقط از فرد دربرابر ابتلای مجدد محافظت کرده اما مانع از حمل و انتقال ویروس نشوند). بیشتر مباحث پیرامون ایمنی کووید ۱۹ بر آنتی‌بادی‌ها تمرکز کرده است که پروتئین‌های Y شکلی هستند که مانند شلیک موشک به سمت هدف عمل می‌کنند.»

آنتی‌بادی‌ها قبل از این‌که ویروس بتواند وارد سلول‌های شما شود، به آن متصل گردیده و آن را خنثی می‌کنند. اگر آنتی‌بادی‌ها نتوانند ویروس را خنثی کنند، ویروس می‌تواند وارد سلول‌ها گردیده و آن‌ها را به کارخانه‌های تولید ویروس مبدل کنند. از طرف دیگر، سلول‌های T، سلول‌هایی را مورد هدف قرار می‌دهند که قبلا به ویروس آلوده گردیده‌اند و آن‌ها را کاملا تخریب می‌کنند و مانع از سرایت ویروس به سلول‌های سالم می‌شوند.

سلول‌های T نیز مانند آنتی‌بادی‌ها بخشی از سیستم ایمنی بدن هستند که دارای یک حافظه است. این سیستم وقتی ویروس خاصی را شناسایی کند، می‌تواند سریعا سلول‌های آلوده به آن را مورد هدف قرار داده و آن‌ها را از بین ببرد.

دارویی به نام اینترلوکین ۷ که موجب تقویت تولید سلول‌های T می‌شود، در بریتانیا درحال آزمایش است تا مشخص شود که آیا می‌تواند به بهبود بیمار کمک کند.

 پژوهشگرانی از موسسه‌ی فرانسیس کریک، دانشگاه کینگز لندن و بیمارستان بنیاد تراست متوجه گردیدند گروهی متشکل از ۶۰ فرد مبتلای به‌گردیدت بیمار ظاهرا دچار کاهش گردیدیدی سلول‌های T گردیده بودند. این اتفاق در مطالعه‌ی کارولینسکا مشاهده نگردید که نشان می‌داد هرچه فرد بیمارتر باگردید، سطح آنتی‌بادی‌ها و سلول‌های T او بالاتر است. پژوهشگران می‌گویند برای مشخص گردیدن این مساله به پژوهش‌های بیشتری نیاز است.

درحالی‌‌که مطالعه‌ی جدید، بزرگ‌ترین مطالعه‌ای است که تاکنون درزمینه‌ی سلول‌های T انجام گردیده است، هنوز شامل گروه نسبتا کوچکی از بیماران می‌شود. سلول‌های T نسبت‌به آنتی‌بادی‌ها بسیار پیچیده‌تر هستند. تشخیص آن‌ها نیاز به آزمایشگاه‌های تخصصی و آزمایش دستی دارد که زمان زیادی می‌برد. این بدان معنا است که درحال‌حاضر آزمایش گسترده برای سلول‌های T چشم‌انداز چندان ممکنی نیست.