وقتی در کلاس چهارم بودم ، با پدر بزرگم و نانا برای یک پروژه کلاس “مصاحبه کردم”. من عاشق شنیدن داستانهای آنها بودم ، اما از تکالیف متنفرم. بیست سال بعد ، بعد از اینکه آنها هر دو درگذشتند ، هنگام نقل مکان ، متن قدیمی را در یک جعبه پیدا کردم. با اشک ریختم ، سؤالات احمقانه ای را که جوان تر از من پرسیده بود ، خواندم: کجا به مدرسه رفتی؟ اولین شغل شما چه بود؟

علیرغم پیدا کردن این گوهر طولانی گمگردیده ، بازگرداندن آن دشوار بود پشیمان نشوید از تمام سؤالاتی که فرصتی برای پرسیدن پیدا نکردم. من از پدربزرگم نپرسیدم که او چه حسی دارد که مدرسه را ترک کند و کار خود را در حدود 14 سالگی انجام دهد. من از نانا نپرسیدم که چگونه پدرش پس از درگذشت پدرش نتوانسته خانه خانواده خود را در آلمان به ارث ببرد زیرا او فوت کرد زن از طرف دیگر خانواده ، من از مادربزرگ داتی درباره زمان او با اپرا متروپولیتن نیویورک سؤال نکردم. و من هنوز درباره زمان پا جورج به عنوان شهردار مارشال میشیگان چیزی نمی دانم.

هنوز هم ، با ترس از این که این تنها چیزی خارج از داستان های قدیمی باگردید ، نسخه با ارزش را با خیال راحت دور کردم. که باید با ریشه های خود ارتباط برقرار کنم. کمی می دانستم که تا سال 2020 ، ما مجموعه ای از خدمات فناوری را خواهیم داشت که به من می آموزد نه تنها پدربزرگ و مادربزرگم بلکه پدربزرگ و مادربزرگشان – که به من یک روش جدید برای درک خودم می آموزد.

جستجوی اطلاعات و تعامل با تاریخ خود یک تلاش ارزشمند است که به شما امکان می دهد فراتر از داستان های دست دوم باشید ، و ریشه های ریشه های خود را کشف کنید. و خدمات به ظاهر بی حد و حصر فناوری که اکنون در نوک انگشتان (یا سواب دهان) شما وجود دارد می تواند شما را بسیار نزدیک کند.

سفر تاریخ خانواده من از Ancestry.com آغاز گردید ، جایی که من یک درخت خانوادگی از طرف مادر و پدرم ساختم. وقتی سایت از اطلاعات جدید و اعضای خانواده بالقوه پرده برداشت ، “برگ” شروع به جمعیت روی درخت من می کند. من فکر نمی کردم آنقدر هیجان انگیز باگردید که تبلیغات دراماتیک به نظر برسد – اما نوع آن بود.

بانک اطلاعاتی Ancestry هر دو کارت پیش نویس پدربزرگ های من را از جنگ جهانی دوم ، عکس هایی از مادربزرگ های بزرگ و به ظاهر بزرگ در بندها و دامن های کف پوش ، عکس بستگان بستگان از دهه 1800 آراسته به جلیقه و زنجیر جیب ، و حتی نام کشتی ای که اجداد اسکاتلندی پدرم را به آمریکا آورده است.

اجداد نیز به من کمک کرد تا مقاومت و شجاعت مادربزرگ مادری خود را درک کنم. پس از درگذشت همسرش در سال 1938 ، وی با پدر بزرگ من و برادرانش – در سن 18 ، 19 و 24 سالگی – در داكوتای جنوبی شجاعانه به سر برد. در سال 1940 ، به سختی به دلیل از دست دادن شوهرش ، او به دنبال پسران خود برای ثبت نام این پیش نویس بود.

وقتی در خانه پدر و مادرم به آلبوم های عکس و جعبه های خانوادگی عمیق تر می گشتم ، به فناوری لنز شناسایی Google موتور ، به Google Lens برگشتم. این برنامه به من كمك می كند تا املاك آلمانی را كه هنوز هم برای بازدید در استادالتندورف و هسن كه خانواده من ممکن است در آن زندگی كنند باز كنم.

قدم بعدی در سفر تاریخ خانواده من یك سرویس آزمایش DNA بود. من به AncestryDNA و 23andMe نمونه فرستادم تا ببینم آیا میراث من در واقع با داستانهایی که به من گفته گردیده مطابقت دارد یا خیر؟

هر دو سرویس به یک نمونه بزاق نیاز دارند و DNA شما را تجزیه و تحلیل می کنند تا از استنتاج خانواده شما ، و همچنین روابط با سایر کاربران و گزارش های بهداشتی ، نتیجه بگیرید.

من از ریشه DNA من خیلی تعجب نکردم ، مطابق مجموعه: آلمان ، ایرلند ، اسکاتلند ، انگلیس. هر منطقه با کوچکترین توضیحات در مورد زندگی مانند زمانی که اجداد من در آنجا زندگی می کردند به مناطق کوچکتر تقسیم می شود. اگرچه این توضیحات مختص خانواده من نبود ، آنها به یخ زدایی از عکس های سیاه و سفید کمک کردند و زمینه را برای دوره زمانی به من دادند.

هر دو کیت همچنین پرچم های نزدیکان دیگر را پرچم گذاری کردند و به من این امکان را دادند که با آنها تماس بگیرم. من می توانم از طریق برنامه به عمه مادرم و پسر عموی مادرم از غرب پیام بدهم. در حالی که عمه من فقط یک تماس تلفنی است ، ممکن است تصمیم بگیرم با پسر عموی دوم خود ارتباط برقرار کنم و ببینم چه چیز دیگری می توانم از پدربزرگم از او یاد بگیرم.

خاطرات کودکی من در مادربزرگ مادری ام با بیت های آلمانی رنگ آمیزی گردیده است.

“من لیبلینگ ،” وقتی موهایم را صاف می کرد ، ننه با لبخند می گفت. “ مین شاتز .”

با این حال ، فریم جزئی او ، رفتارهای بی عیب و نقص و زمان های سریع چای ، مانع از فریاد زدن “Prost!” (تشویق می شود) هر وقت خواهرم یا من خواهرم زیاد صدا می کردیم و کلمه لعنت نادر (به هر زبان).

همانطور که بعداً در زندگی عکس ها را گشتم ، متوجه گردیدم که تمام یادداشت هایی که روی پشت نوشته گردیده اند نیز به زبان آلمانی بودند. قدم بعدی در سفر به تاریخ خانواده من مشخص بود: باید آلمانی را یاد بگیرم.

من Duolingo را بارگیری کردم ، برنامه ای که در گذشته فقط برای اسپانیایی و برای مدرسه از آن استفاده می کردم. همانطور که در اصول کار می کردم – اسم ، ضمایر ، سلام ، مقدمه – از خودم سوال کردم که چه می شود این امکان را داشت که بتوانیم با زبان مادری خود با نانا صحبت کنیم. حتی اگر من نمی توانم آن را داشته باشم ، احساس می کردم چیزی در درون من است. صحبت کردن به زبانی که او صحبت کرد یکی دیگر از راههایی بود که بتوانم حافظه او را زنده نگه دارم.

در لحظه های بی سر و صدا از تعطیل گردیدن ، خودم را می بینم که چگونه پدربزرگ و مادربزرگم به فناوری واکنش نشان می دادند ، آیا امروز هنوز زنده بودند. پدربزرگ یک ذهن تیز برای معماهای جدول کلمات متقاطع داشت. هنگامی که من به او نشان می دادم که اولین تلفن پیش پرداخت من دوربین نوکیا در اوایل سال چه کاری می تواند انجام دهد ، او به عینک خود نگاه می کند ، چنگ می زند که انگار می گوید “آنها بعد از چه چیزی فکر می کنند؟” و به معمای خود برگردید تصور کنید که آیا او توانسته آیفون 11 یا Galaxy Z Flip را ببیند.

نانا 99٪ از خرید خود را از طریق تلفن ثابت انجام داد ، با صفحات فروشگاه کاملاً دقیق سگ و یک مورد یا دو قطعه مداد. او شاید Amazon Prime را دوست داشته باگردید. اگر من در مورد فیس بوک به او گفتم ، احتمالاً او به زبان آلمانی نفرین کرده و در آشپزخانه ناپدید می شود. و من شک ندارم که Pa George و مادربزرگ من Dottie ، پروانه های اجتماعی خانواده ، حضور فعال و سالم را در فیس بوک پرورش داده اند.

جنبه هایی از تاریخ خانواده من وجود دارد که هیچ برنامه یا خدمتی نمی تواند در مورد آنها به من بگوید. این نمی توانست پوستر نمایش Grandma Grandma Dottie را در سلام دالی بچرخاند. عکس سیاه و سفید از یک جوان جورجیا در مطالعه خود ، در حالی که او از کاغذ دیواری خنجر می زد ، جلوی لب را می گرفت.

اما گم گردیدن در تحقیقات دیجیتال برای من آسان است. من به والدینم در ساعات عجیب و غریب متنی ارسال می کنم ، و از آنها می خواهم درباره مکان یا رویدادی با زمینه کمی تأیید کنم. این راهی برای ارتباط و یادگیری بیشتر ما با یکدیگر گردیده است ، که اکنون معنای جدیدی پیدا کرده است که به دلیل بیماری همه گیر COVID-19 نمی توانیم از یکدیگر بازدید کنیم.

برای من ، دشوارترین بخش مهاربندی coronavirus دیدن پدر و مادر و خواهرم نبوده است – و به خودم اعتراف می کند که وقتی جهان برای گرفتن باز بود به اندازه کافی از آنها بازدید نکردم. اما ما هنوز می توانیم ریشه های خود را با هم کشف کنیم و از این آگاهی که اجداد ما نیز در اوقات سختی گذرانده اند ، آرامش بگیریم.

بنابراین ، اکنون ، وقتی چهره خانواده من برای گفتگوی ویدیویی وارد صفحه تلفن می شوند – همه لبخند ها ، خنده ها و “چگونه می گذرد؟” حتی اگر همه ما جواب را می دانیم – من قبل از مدتی آرزو نمی کنم ، حتی اگر این بدان معنی باگردید که می توانستم از پدربزرگ و مادربزرگ و مادربزرگم سؤالات بیشتری بپرسم. من همچنین نمی خواهم برای زمان پیش رو برنامه ریزی کنم. اکنون کافی است