نتایج جدید پژوهشی که به‌وسیله‌ی کنسرسیومی متشکل از ۱۳ مرکز پزشکی همراه‌با مرکز کنترل و پیشگیری بیماری انجام گردیده است، خطر عفونت را در کارکنان مراقبت‌های بهداشتی که با بیماران کووید ۱۹ سروکار دارند، تعیین می‌کند.

مدت‌ها است می‌دانیم کارکنان مراقبت‌های بهداشتی هنگام مراقبت از بیماران مبتلا به کووید ۱۹ با قدری خطر ابتلا به عفونت SARS-CoV-2 مواجه هستند. در اوایل همه‌گیری، موردی در بیمارستانی در کالیفرنیا وجود داشت که در آن از ۱۲۱ نفر از کارکنان، ۳ نفر درمعرض ویروس قرار گرفته و مبتلا گردیده بودند که براین‌اساس نرخ حمله‌ی ۲/۴ درصد به دست آمد (نرخ حمله بخشی از جمعیت است که درمعرض خطر عفونی گردیدن قرار دارد.) اما در این مورد، هیچ‌یک از آن سه نفر از تجهیزات حفاظت شخصی استفاده نمی‌کردند و تنها کارکنانی که عفونی گردیده بودند، مورد آزمایش قرار گرفتند، بنابراین نتایج این مطالعه‌ی موردی قابل تعمیم به وضعیت‌های معمول مراقبت‌های بهداشتی نیست.

نتایج مطالعه‌ی جدیدی که به شکل انتشار اولیه‌ای در مجله‌ی Morbidity and Mortality Weekly Report منتشر گردیده است، ۳۲۴۸ نفر از کارکنان را در ۱۳ مرکز پزشکی دانشگاهی تحت پوشش قرار می‌دهد. در این مطالعه نمونه‌های سرم جمع‌آوری‌گردیده از کارکنانی که در فاصله‌ی ۳ آوریل تا ۱۹ جون با بیماران مبتلا به کووید ۱۹ کار می‌کردند، مورد بررسی قرار گرفته است. پژوهشگران از تکنیک بسیار حساس و اختصاصی به‌نام الایزا (ELISA) برای تشخیص آنتی‌بادی‌های اختصاصی ویروس عامل کووید ۱۹ یعنی SARS-CoV-2 استفاده کردند. آن‌ها به کمک این روش تعیین کردند که حدود ۶ درصد از کارکنان مراقبت‌های بهداشتی در فاصله‌ی ۱ آوریل تا زمانی‌که نمونه‌ها جمع‌آوری گردید، به ویروس کرونا آلوده گردیده بودند.

دو یافته‌ی دیگر مطالعه‌ی جدید آن بود که احتمال عفونی گردیدن کارکنانی که گزارش می‌کردند به‌طور منظم از پوشش صورت استفاده نمی‌کنند، ۵۰ درصد بالاتر از کسانی بود که همیشه حین مراقبت از بیماران از پوشش صورت استفاده می‌کردند. علاوه‌بر‌این، ۴۴ درصد از شرکت‌کنندگانی که سرم مثبت بودند، از عفونت خود خبر نداشتند. یافته‌ی دوم با این دانش سازگار است که نیمی از کل عفونت‌ها در جمعیت عمومی ممکن است بدون علامت بوده یا علائم خفیفی داشته باشند.

اگرچه نویسندگان خطر را محاسبه نکرده‌اند، اطلاعاتی که آن‌ها گزارش می‌کنند امکان برآورد تقریبی خطری را که کارکنان مراقبت‌های بهداشتی حین مراقبت از بیماران کووید ۱۹ با آن مواجه هستند، فراهم می‌کند. از اطلاعات اضافی ارائه‌گردیده در این مقاله می‌توان نتیجه گرفت که هر یک از کارکنان از اول فوریه تا زمان جمع‌آوری نمونه‌ها به‌طور متوسط ۴۲ روز کار کرده است. با فرض اینکه هریک از کارکنان به‌طور متوسط سه روز در هفته کار کرده باگردید و با درنظر گرفتن شیفت‌های ۱۲ ساعته، متوسط تعداد ساعاتی که هر یک از آن‌ها کار کرده‌اند، حدود ۵۰۴ ساعت خواهد بود. همچنین، اگر ۶ درصد از کارکنان عفونی باشند، بنابراین ۹۴ درصد از آن‌ها عفونی نیستند.

اگر از متغیر p برای نشان‌دادن احتمال عفونی‌نگردیدن طی یک ساعت کار استفاده کنیم و فرض کنیم که هر ساعت از ساعات دیگر مستقل است، می‌توانیم برای بدست آوردن احتمال اینکه هرگز طی ۵۰۴ ساعت کار عفونی نشویم، از فرمول روبه‌رو استفاده کنیم: p^۵۰۴=۰/۹۴

با دستکاری جبری معادله فوق برای به دست آوردن احتمال آلوده نگردیدن به ازای هر ساعت (با کمی گرد کردن) به عدد ۰/۹۹۹۸۸ می‌رسیم و بنابراین احتمال عفونی گردیدن به‌ازای هر ساعت ۰/۰۰۰۱۲ به دست می‌آید. به بیان دیگر، این داده‌ها نشان می‌دهند که احتمالی برابر ۱ در ۸۱۴۵ مورد وجود دارد که یک کارمند مراقبت‌های بهداشتی که به مدت یک ساعت از بیماران کووید ۱۹ مراقبت کند، دچار عفونت شود. اگر به‌صورت انفرادی درنظر گرفته شود، خطر واقعا بسیار کم است (برای مثال برای اینکه عفونی شوید باید به‌طور متوسط حدود ۴ سال در این شرایط کار کنید.)

البته درمورد محاسبه‌ی فوق از چند جهت باید احتیاط کرد. نکته‌ی اصلی این است که تنوع قابل ملاحظه‌ای ازنظر شیوع سرمی در مراکز بهداشتی مختلف وجود داشت. شیوع سرمی دارای دامنه‌ای از ۱ درصد تا بیش از ۳۰ درصد بود، بنابراین احتمال عفونت ۱ در ۸۱۴۵ مورد، فقط یک میانگین است. این نتایج درمورد تمام زمان‌ها و مناطق صادق نیست. علاوه‌بر‌این، میان شیوع سرمی کارکنان مراقبت‌های بهداشتی و گزارش تجمعی شیوع در آن منطقه همبستگی وجود داشت. این امر نشان می‌دهد که حداقل برخی از عفونت‌های کارکنان مراقبت‌های بهداشتی از محل کار منشا نگرفته بود بلکه فرد در جامعه به آن مبتلا گردیده بود.

سرانجام باید دانست حتی اگر خطر به‌ازای ساعت کم باگردید، در سطح جمعیت، کارکنان مراقبت‌های بهداشتی ساعت زیادی را صرف مراقبت‌ از بیماران مبتلا به کووید ۱۹ می‌کنند که به‌همین علت است که این بیماری از دیدگاه شغلی برای کسانی که در چنین مشاغلی مشغول هستند، خطرناک است. ما همه باید قدردان آن‌ها باشیم.