Pixel 2 یک گوشی تقریباً پنج ساله است، اما ویژگی‌ای را معرفی کرد که هر سال بیشتر و بیشتر حسرت آن را می‌خورم. آن Active Edge نام داشت و به شما اجازه می‌داد دستیار گوگل را فقط با فشار دادن گوشی خود احضار کنید. از برخی جهات، این یک ایده غیر معمول است. اما به طور موثر چیزی را در تلفن های مدرن به شما ارائه داد: راهی برای تعامل فیزیکی با تلفن برای به دست آوردن چیزی. انجام شده.

با نگاهی به کناره‌های Pixel 2 و ۲ XL، چیزی نمی‌بینید که نشان دهد چیز خاصی در دست دارید. مطمئناً یک دکمه پاور و دکمه تنظیم صدا وجود دارد، اما در غیر این صورت، کناره‌ها کم هستند. با این حال، به لبه‌های برهنه گوشی فشار خوبی بدهید و لرزش و انیمیشن ظریفی پخش می‌شود، زیرا دستیار Google از پایین صفحه ظاهر می‌شود و آماده شنیدن صدای شماست. لازم نیست گوشی را بیدار کنید، دکمه های فیزیکی یا مجازی را طولانی فشار دهید یا روی صفحه ضربه بزنید. فشار میدی و شروع میکنی به حرف زدن.

عکس آملیا هولواتی کرالز / The Verge

ما در یک ثانیه در مورد اینکه چقدر مفید است صحبت خواهیم کرد، اما نمی‌خواهم در مورد اینکه چقدر حس جالبی دارد، کتمان کنم. تلفن‌ها اشیای سفت و سختی هستند که از فلز و پلاستیک ساخته شده‌اند، و با این حال، پیکسل می‌تواند تشخیص دهد که چه زمانی فشار بیشتری نسبت به نگه داشتن آن وارد می‌کنم. طبق یکی از ابزارهای قدیمی iFixit، این کار توسط چند فشار سنج نصب شده در داخل گوشی امکان پذیر است که می تواند خمیدگی بسیار خفیف قاب گوشی شما را هنگام فشار دادن آن تشخیص دهد. برای ثبت، این تغییری است که سیستم عصبی انسان من قادر به برداشتن آن نیست. اصلا نمی توانم بگویم که گوشی در حال خم شدن است.

این که Active Edge را مفید می‌دانستید احتمالاً به این بستگی دارد که آیا از دستیار Google استفاده می‌کنید، همانطور که در این موضوع Reddit نشان داده شده است. شخصاً، تنها زمانی که واقعاً از دستیار صوتی به صورت روزانه استفاده کردم، زمانی بود که پیکسل ۲ را داشتم، زیرا به معنای واقعی کلمه دقیقاً در دستم بود. چیزی که آن را ساخته است بنابراین راحت این است که فشار اساسا همیشه کار می کرد. حتی اگر در اپلیکیشنی بودید که دکمه های ناوبری را مخفی می کرد یا صفحه نمایش گوشی شما کاملاً خاموش بود، Active Edge همچنان کار خود را انجام می داد.

در حالی که آن را برای جستجوی حقایق سرگرم‌کننده یا انجام محاسبات و تبدیل‌های سریع بسیار مفید می‌کرد، من استدلال می‌کنم که Active Edge می‌توانست بسیار مفیدتر باشد اگر می‌توانستید آن را دوباره ترسیم کنید. من از داشتن دستیار لذت می بردم، اما اگر می توانستم چراغ قوه ام را با فشار روشن کنم، بدون توجه به هر اتفاقی می توانستم به مهم ترین ویژگی های تلفنم دسترسی داشته باشم.

این نسخه از ویژگی در واقع وجود داشت. U11 اچ تی سی که چند ماه قبل از پیکسل ۲ عرضه شد، دارای یک ویژگی مشابه اما قابل تنظیم تر به نام Edge Sense بود. این دو شرکت روی پیکسل و پیکسل ۲ با هم کار کردند، که توضیح می دهد که چگونه در دستگاه های گوگل به پایان رسید. در همان سال، گوگل تیم بخش موبایل HTC را خرید.

Active Edge اولین تلاش گوگل برای ارائه جایگزینی برای استفاده از صفحه لمسی یا دکمه های فیزیکی برای کنترل تلفن شما نبود. چند سال قبل از Pixel 2، موتورولا به شما اجازه می‌داد دوربین را با چرخاندن گوشی خود باز کنید و چراغ قوه را با یک قطعه کاراته روشن کنید – بی شباهت به اینکه شما موسیقی را در یک iPod Nano 2008 به هم ریخته بودید. میانبر دوربین در مدت زمان نسبتاً کوتاهی که گوگل مالک موتورولا بود به وجود آمد.

با گذشت زمان، سازندگان تلفن از امکان دسترسی به چند ویژگی ضروری با یک عمل فیزیکی دورتر شدند. برای مثال درایور روزانه من، یک آیفون ۱۲ مینی را در نظر بگیرید. برای راه‌اندازی سیری، باید دکمه پاور را فشار داده و نگه دارم، که از زمانی که اپل از شر دکمه هوم خلاص شد، مسئولیت‌های زیادی بر دوش گذاشته است. برای روشن کردن چراغ قوه، کاری که چندین بار در روز انجام می‌دهم، باید صفحه را بیدار کنم و روی دکمه گوشه سمت چپ ضربه بزنم و نگه دارم. دوربین کمی راحت‌تر است و با کشیدن انگشت به چپ روی صفحه قفل قابل دسترسی است، اما برای این کار باید صفحه نمایش همچنان روشن باشد. و اگر واقعا هستم استفاده كردن ساده ترین راه برای دسترسی به چراغ قوه یا دوربین از طریق Control Center است که شامل کشیدن انگشت از گوشه بالا سمت راست به پایین و تلاش برای انتخاب یک نماد خاص از یک شبکه است.

به عبارت دیگر، اگر من از تلفنم به بالا نگاه کنم و متوجه شدم گربه ام در حال انجام یک کار بامزه است، ممکن است تا زمانی که دوربین را باز می کنم، متوقف شده باشد. راه‌اندازی دوربین یا روشن کردن چراغ قوه کار دشواری نیست – فقط اگر یک دکمه اختصاصی یا ژست فشاری وجود داشته باشد، می‌تواند بسیار راحت‌تر باشد. اپل حتی زمانی که یک قاب باتری برای آیفون ساخت که دکمه‌ای برای راه‌اندازی دوربین داشت، به طور خلاصه به این موضوع اذعان کرد. چند ثانیه ذخیره شده در اینجا یا آنجا در طول عمر تلفن جمع می شود.

فقط برای اثبات این موضوع، سرعت راه‌اندازی دوربین در آیفون من در مقایسه با Samsung Galaxy S22 که می‌توانید روی دکمه پاور برای راه‌اندازی دوربین دوبار کلیک کنید، به شرح زیر است:

هیچ‌کدام از تلفن‌ها به خوبی ضبط صفحه و پیش‌نمایش دوربین را انجام نمی‌دهند، اما S22 قبل از اینکه حتی روی نماد دوربین آیفون ضربه بزنم، برنامه دوربین خود را باز می‌کند.

متأسفانه، حتی تلفن‌های گوگل نیز از محو شدن دکمه‌های فیزیکی مصون نیستند. در سال ۲۰۲۰، Active Edge در پیکسل‌های ۴A و ۵ نمایش داده نمی‌شود. سامسونگ همچنین دکمه‌ای را که زمانی برای احضار دستیار مجازی در آن قرار داده بود (که اتفاقاً بیکسبی بود، بیکسبی بود) کنار گذاشت.

تلاش هایی برای اضافه کردن دکمه های مجازی صورت گرفته است که با تعامل با دستگاه فعال می کنید. به عنوان مثال، اپل یک ویژگی دسترسی دارد که به شما امکان می دهد روی پشت تلفن خود ضربه بزنید تا اکشن ها یا حتی برنامه های کوچک خود را در قالب Shortcuts اجرا کنید و گوگل نیز ویژگی مشابهی را به Pixels اضافه کرده است. اما برای اینکه کاملاً صادق باشم، من آنها را به اندازه کافی قابل اعتماد ندیدم. یک دکمه مجازی که به سختی کار می کند، دکمه خوبی نیست. Active Edge تقریباً هر بار برای من کار می کرد، علیرغم این واقعیت که من یک OtterBox خوب روی تلفنم داشتم.

اینطور نیست که کنترل های فیزیکی روی تلفن ها کاملاً از بین رفته باشند. همانطور که قبلا اشاره کردم، اپل به شما امکان می دهد مواردی مانند Apple Pay و Siri را از طریق یک سری ضربه یا فشار دادن دکمه پاور اجرا کنید، و هیچ کمبودی در گوشی های اندرویدی وجود ندارد که به شما امکان می دهند با دو بار فشار دادن پاور، دوربین یا سایر برنامه ها را راه اندازی کنید. دکمه.

با این حال، من استدلال می کنم که یک یا دو میانبر اختصاص داده شده به یک دکمه نمی تواند به ما دسترسی آسان به همه چیزهایی را بدهد که ما باید دسترسی آسان به برای روشن بودن، من نمی‌خواهم که گوشی من کاملاً با دکمه‌ها پوشانده شود، اما فکر می‌کنم تولیدکنندگان بزرگ باید از تلفن‌های گذشته (و بله، از تولیدکنندگان گوشی‌های کوچکتر – من شما طرفداران سونی را می‌بینم) سرنخ بگیرند و بیاورند. حداقل یک یا دو میانبر فیزیکی را برگردانید. همانطور که گوگل نشان داد، لزوماً نیازی به اضافه کردن یک کلید فیزیکی اضافی که باید ضد آب باشد، ندارد. چیزی به سادگی فشار دادن می‌تواند دکمه‌ای باشد که به کاربران امکان می‌دهد به سرعت به ویژگی‌هایی دسترسی پیدا کنند که آنها – یا در مورد Pixel، گوگل – ضروری می‌دانند.