صاحبخانه‌ها مستاجران را بیرون می‌کنند و به Airbnbs و اجازه تعطیلات روی می‌آورند، زیرا پول بهتر است و «نباید نگران مستاجران بد» باشند.

تحقیقات نشان می دهد رونق املاک اجاره ای که برای اجاره های کوتاه مدت استفاده می شود، ناشی از افزایش تعطیلات داخلی و افزایش مقررات برای صاحبخانه های بلند مدت است.

در مناطق توریستی، این فشار بر مقررات محلی وارد می‌کند، باعث کمبود مسکن می‌شود و کارگران حیاتی را از مناطق مورد نیاز دور می‌کند، و نمایندگان مجلس و شوراها را وادار می‌کند تا تدابیری را برای سرکوب در نظر بگیرند.

گزارش شورای اسکاربورو نشان می دهد که تعداد املاک اجاره ای خصوصی در مرکز شهر از میانگین ۲۵ خانه در هر زمان در سال ۲۰۱۷ به شش خانه در سال ۲۰۲۲ کاهش یافته است. تعداد اجاره های تعطیلات به طور چشمگیری در مدت مشابه افزایش یافته است. .

در این گزارش آمده است: شورا متکی به استفاده از بخش خصوصی رانتی در تامین تقاضا است [for housing]با این حال، افسران کاهش قابل توجهی را در دسترسی به مسکن‌های بخش خصوصی اجاره‌ای در بخش گزارش می‌دهند.

ما همچنین نمونه‌هایی از مالکان خصوصی را دیده‌ایم که مستاجران را برای تغییر دین بیرون می‌کنند [their properties] به Airbnb و اجازه تعطیلات.»

تحقیقات قبلی اداره لندن بزرگ نشان می‌دهد که این منحصر به نقاط زیبایی نیست، زیرا تعداد فهرست‌های Airbnb در لندن بین سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۹ بیش از چهار برابر شده است، در شهری با کمبود اجاره‌های بلندمدت.

لایحه یک عضو خصوصی که هفته گذشته توسط راشل ماسکل، نماینده کارگر مرکزی یورک ارائه شد، با هدف اجرای مجوزی برای تبدیل املاک خانگی به اقامتگاه های کوتاه مدت و تعطیلات، به مقامات محلی قدرت صدور جریمه و حذف مجوزها، و به دنبال ایجاد ممنوعیت برای چنین املاکی در مناطق خاص است.

ماه گذشته، دولت رایزنی را در مورد چگونگی ایجاد تعادل بین نیاز به اقامتگاه های توریستی و خانه های محلی برای سکونت مردم محلی آغاز کرد. آخرین مهلت پاسخگویی ۲۱ سپتامبر است.

در این میان شوراها نیز راه حل های خود را ارائه می کنند. شورای شهرستان یورکشایر شمالی در حال بررسی پیشنهادهایی برای معرفی ۱۰۰ درصد حق بیمه برای صورت‌حساب‌های مالیاتی شورای خانه‌های دوم است، در حالی که قوانین جدیدی از سال آینده در ولز لازم‌الاجرا می‌شود که مالکان خانه دوم را ملزم به پرداخت ۳۰۰ درصد مالیات شورایی می‌کند.

صاحبخانه‌ها می‌گویند که نه تنها پول، بلکه تجربیات با مستاجران بد و عدم انعطاف در اجاره‌های بلندمدت است که آنها را به سمت پلتفرم‌هایی مانند Airbnb سوق داده است.

یکی از صاحبخانه‌ها که حکم دادگاه برای اخراج مستاجری که ۱۴ ماه اجاره پرداخت نکرده بود، به گاردین گفت که در نهایت سایر اجاره‌های بلندمدت خود را به Airbnbs تبدیل خواهد کرد.

او چهار آپارتمان در اسکاربورو دارد که از طریق Airbnb اجاره شده اند، و دو آپارتمان دیگر اجاره خصوصی بلندمدت هستند. او گفت: “من آن خانه ها را فقط در اجاره های کوتاه مدت مطمئن نگه داشته ام زیرا می توانم به آنها اعتماد کنم و خانواده ها زمان بسیار بدی را برای یافتن مسکن جایگزین خواهند داشت که در این منطقه توریستی قیمت بالایی دارد.

وقتی خانه‌ها خالی می‌شوند، در صورت امکان از آنها برای اقامت در تعطیلات استفاده خواهم کرد. من مستاجران جدید تمام وقت را به خطر نمی اندازم.»

او گفت که توانایی مطالبه مخارج از جمله بهره وام مسکن، هزینه‌های تنظیم و هزینه‌های جاری باعث سود بیشتر برای صندوق بازنشستگی او شده است. «اما بیشتر از همه، لازم نیست نگران مستاجران بد، مستاجران غیراجتماعی و مستاجرانی باشم که پول نمی دهند، که خلاص شدن از شر همه آنها برای همیشه طول می کشد.

“من قبول دارم که مستاجران نیاز به محافظت در برابر مالکان بد دارند، اما مالکان خوب در طول مسیر جریمه می شوند.”